سندرم پیریفورمیس وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که عضله پیریفورمیس، واقع در ناحیه باسن، عصب سیاتیک را فشرده یا تحریک کند. این می تواند باعث درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن در باسن و پشت پا شود.

عضله پیریفورمیس عضله کوچکی است که در اعماق ناحیه باسن قرار دارد. از استخوان خاجی، که استخوان مثلثی شکل در پایه ستون فقرات است، تا بالای استخوان ران، که استخوان بزرگ ران است، امتداد دارد. عضله پیریفورمیس نقش مهمی در چرخش و ثبات لگن دارد.

هنگامی که عضله پیریفورمیس سفت می شود یا بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند عصب سیاتیک را که از کمر به پایین از باسن و داخل ساق پا می گذرد، فشرده یا تحریک کند. این می تواند علائم مختلفی از جمله درد، بی حسی، و گزگز در باسن و پشت ساق ایجاد کند.

دلایل و عوامل خطر

علت دقیق سندرم پیریفورمیس همیشه مشخص نیست، اما عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. این شامل:

1. عدم تعادل عضلانی: وقتی عضلات خاصی در ناحیه لگن و باسن ضعیف یا سفت می شوند، می تواند باعث جبران عضله پیریفورمیس و استفاده بیش از حد شود.

2. تروما: افتادن یا آسیب های دیگر به ناحیه باسن می تواند باعث التهاب و تحریک عضله پیریفورمیس شود.

3. نشستن طولانی مدت: نشستن برای مدت طولانی می تواند باعث سفت شدن و استفاده بیش از حد عضله پیریفورمیس شود.

4. دویدن یا سایر فعالیت های تکراری: فعالیت هایی که شامل چرخش مکرر مفصل ران می شود، مانند دویدن یا دوچرخه سواری، می تواند باعث استفاده بیش از حد از عضله پیریفورمیس شود.

علائم سندرم پیریفورمیس می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما معمولاً شامل درد، بی‌حسی و گزگز در باسن و پشت ساق پا می‌شود. درد ممکن است تیز یا مبهم باشد و ممکن است هنگام نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی بدتر شود. برخی از افراد نیز ممکن است ضعف در پای آسیب دیده را تجربه کنند.

تشخیص این عارضه می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا علائم می تواند مشابه علائم سایر بیماری ها مانند فتق دیسک یا سیاتیک باشد. پزشک شما احتمالا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند MRI یا سی تی اسکن را برای رد سایر شرایط تجویز کند.

روشهای درمان سندرم پیریفورمیس

درمان سندرم پیریفورمیس معمولاً شامل ترکیبی از فیزیوتراپی، کشش و مدیریت درد است.

فیزیوتراپیست شما ممکن است تمریناتی را برای تقویت و کشش عضلات در ناحیه لگن و باسن، و همچنین داروهای ضد التهابی یا تزریق برای کمک به مدیریت درد و التهاب توصیه کند.

در برخی موارد، ممکن است جراحی برای کاهش فشار روی عصب سیاتیک ضروری باشد. با این حال، جراحی معمولاً تنها پس از شکست سایر درمان ها در نظر گرفته می شود.

پیشگیری از سندرم پیریفورمیس شامل حفظ وضعیت بدنی خوب، حرکات کششی منظم و اجتناب از نشستن طولانی مدت است. اگر در فعالیت‌هایی شرکت می‌کنید که شامل چرخش مکرر لگن است، مانند دویدن یا دوچرخه‌سواری، برای جلوگیری از استفاده بیش از حد از عضله پیریفورمیس، استراحت‌های مکرر و کشش منظم مهم است.

فیزیوتراپی برای سندرم پیریفورمیس

فیزیوتراپی بخش مهمی از برنامه درمانی برای این بیماری است. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه ورزشی برای تقویت و کشش ماهیچه های ناحیه لگن و باسن ایجاد کنید و همچنین تکنیک های مدیریت درد را برای کمک به مدیریت علائم ارائه دهید.

در اینجا برخی از روش هایی که فیزیوتراپی می تواند به سندرم پیریفورمیس کمک کند آورده شده است:

تمرینات کششی: فیزیوتراپیست شما می تواند تمرینات کششی را به شما آموزش دهد تا به طولانی شدن عضله پیریفورمیس و کاهش فشار روی عصب سیاتیک کمک کند.

تمرینات تقویتی: تمرینات تقویتی می تواند به بهبود ثبات و عملکرد عضلات لگن و باسن کمک کند، که می تواند فشار روی عضله پیریفورمیس را کاهش دهد.

درمان دستی: تکنیک‌های درمان دستی، مانند ماساژ و رهاسازی نقطه ماشه ای، می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و بهبود گردش خون در ناحیه آسیب‌دیده کمک کند که می تواند به کاهش درد و بهبودی کمک کند.

تکنیک های مدیریت درد: فیزیوتراپیست شما می تواند تکنیک های مدیریت درد مانند گرما یا یخ درمانی را برای کمک به مدیریت علائم به شما آموزش دهد. آنها همچنین ممکن است در صورت لزوم استفاده از داروهای مسکن یا تزریق داروهای استروئیدی را توصیه کنند.

آموزش وضعیت بدنی و حرکتی: فیزیوتراپیست شما می تواند به شما کمک کند تا وضعیت و الگوهای حرکتی خود را برای کاهش فشار روی عضله پیریفورمیس بهبود بخشید. این ممکن است شامل آموزش نحوه نشستن، ایستادن و حرکت به گونه ای باشد که کمتر احتمال دارد علائم شما را تشدید کند.

بیشتر بخوانید :

فیزیوتراپی تخصصی اختلالات ارتوپدی

فیزیوتراپی آسیبهای ورزشی

فیزیوتراپی تخصصی ستون فقرات